Dag 1: Dag Nederland, hallo groot avontuur!

Een hoop tranen, wat palmbomen en een managers studio

Rond 6:35 uur stapten papa, mama en ik de auto in. Bepakt en bezakt. Eerst Linda en Saskia ophalen en dan richting Schiphol. Het is best koud, maar de gedachte dat ik straks mijn winterjas gewoon weer terug mee kan geven maakt het wat dragelijker. 7:45 uur staan we geparkeerd. Er staat nog precies één zo’n bagagetrolley in de buurt, dus dat komt goed uit. We lopen meteen richting de bagage drop-off (ingecheckt ben ik al), maar dan zien we die seal service en dat lijkt ons wel handig voor mijn extra stuk ruimbagage: mijn tas. Daar gaat de tas al op de weegschaal: 18 kg ongeveer. Ik kan opgelucht adem halen, want hee, dan mag mijn koffer 28 kg wegen! De jongen van de seal service weet meteen aan mijn opluchting een eind te maken, want dit werkt tegenwoordig niet meer zo. Ik met mijn eigenwijze hoofd zeg: “Nouja, het werkt vast nog wel zo, ik mag gewoon in totaal 46 kg meenemen. Sealen maar.” Zo gezegd, zo gedaan. Op naar de bagage drop-off. Maar tóch vragen we eerst voor de zekerheid aan een KLM-vrouwtje hoe het nou werkt met die twee keer 23 kg… En helaas, het moeten toch echt twee stuks zijn van 23 kg max. En dan mag er wel een beetje speling zijn: 23,9 kg is de limiet. Hup, mama en ik naar de weegschaal. Laptop en de zak drop uit de koffer en in mijn handbagage en, tadaaa, van 25,5 kg naar 23,8 kg. Goed geregeld. Bagage afgegeven (wat uiteindelijk ook nog langer duurde, want in het systeem stond niet dat ik een extra stuk ruimbagage mocht meenemen, gelukkig had ik een betaalbewijs bij me) en naar beneden om wat euro’s in te wisselen voor dirhams. Toen op naar de koffie! Daar kwamen we Savannah en Willemijn tegen die mij ook uit kwamen zwaaien en later stond Amber ook ineens naast me. Gezellige boel. Rond 9:15 uur gingen we richting de paspoortcontrole. Nou, toen kwamen de tranen wel hoor. Héél veel knuffels gekregen en gegeven en toen moest ik toch écht door die paspoortcontrole. Ik was natuurlijk hartstikke legaal, dus kon ik naar de gate (na nog wel een paar keer achterom te hebben gekeken en gezwaaid). Die gate (G09) was nog best een pokkeneind lopen, dus ik hoefde ook maar heel even te wachten tot de controle van de handbagage begon. Er is trouwens een nieuw systeem met die poortjes. Nouja, ik weet niet of het nieuw is, maar voor mij, vliegtuign00b, was het nieuw. Je moet in een cabine gaan staan met je armen omhoog en dan zien ze blijkbaar van alles op een schermpje. Ik bleef natuurlijk gewoon met mijn armen omhoog staan terwijl ik er al uit mocht (weet ik veel) maar alles was goed. Nu wachten op het boarden! Dat duurde ook niet heel lang, dus ik kon snel het vliegtuig in. Ik had nog nooit in zo’n groot vliegtuig gezeten, dus ik keek mijn ogen uit! Ik zat redelijk achter aan, lekker aan het raam, en mijn buurman zat er nog niet. Ik hoopte op zo’n knappe sjeik, maar helaas, het werd een saaie Indiër. Achja, gelukkig stonk en kwijlde het niet. Het vliegtuig zou 10:45 vertrekken, maar om 10:55 begon het taxiën pas (kon ik nog wat langer whatsappen, hihi). Ik had toch wel wat tranen in mijn ogen. Maar ik had er ook erg veel zin in! Kom maar op! Toen het vliegtuig in de lucht was, kregen we een zakje ‘Smoked almonds’ en wat drinken en ik verkende dat entertainment system van KLM maar wat. Later besloot ik om Soof te gaan kijken. De eerste scène was meteen een seksscène, dus die Indiër zal wel hebben gedacht… Rond 12:30 kregen we het “diner”. Noem het dan gewoon de warme maaltijd, want zelfs in Abu Dhabi was het nog geen tijd om ’s avonds te eten, maar goed, KLM vond het een diner. Ik kreeg boontjes, gele rijst en kip met een soort pittig satésausje, een slaatje met tomatensmaak en een warm broodje en het toetje was een soort van yoghurtpudding met jam en basterdsuiker. Ik vond het op zich niet heel vies. Soof afgekeken, Skyradio geluisterd, gepuzzeld, Sara Bareilles opgezet en later Taylor Swift en toen was het bijna landingstijd! Oja, tussendoor kreeg ik ook nog een pizzabroodje. We landden iets na 20:00 uur, Abu Dhabi tijd (het is daar 3 uur later). Ik vond het binnen op het vliegveld trouwens aardig mooi! Vlak voor de paspoortcontrole waren trouwens alle mannelijke medewerkers gekleed in van die witte lange gewaden met sjaals om hun hoofd, dus daar begon het Arabische gevoel voor mij een beetje mee. Toen ik aan de beurt was voor de controle van mijn paspoort en visum, moest ik voor zo’n fotopaal gaan staan, maar ik moest van Mr. Wit Gewaad zo’n vier keer mijn ogen verder open doen, want die foto lukte maar niet. Dus ik vraag me af hoe ik er op sta… Na deze controle kwam je bij de bagage banden en de bagage uit Amsterdam stond er al op. Ik zag mijn koffer meteen en even later kwam mijn tas. Het ging allemaal vrij rap! Ik liep de schuifdeuren door en ik zag een hele meute mannetjes. Het leek wel paparazzi, alleen hadden ze in plaats van grote camera’s vooral heel veel witte A4’tjes met namen. Ik werd opgehaald door iemand van het Hilton en mijn driver had ik zo gevonden. Ik moest alleen nog even wachten op iemand anders die blijkbaar ook mee zou rijden. Ach ja, dan maar de gratis wifi aanzetten! Het duurde aardig lang voordat die ander er was en na een tijdje heeft de chauffeur het opgegeven en zijn we richting het Hilton gegaan. Onderweg zag ik alleen maar palmbomen en een flink aantal gebouwen à la 1001 nacht. Aangekomen bij Hilton Abu Dhabi, waar je trouwens bij binnenkomst meteen “Wow!”denkt, zo mooi is het, kreeg ik de sleutels van mijn kamer. De kamer die ik eigenlijk zou krijgen was alleen nog niet klaar, dus kreeg ik een studio. Studio’s zijn oorspronkelijk voor managers bedoeld. Niet verkeerd! De accommodatie voor het personeel ligt trouwens niet direct in het hotel, maar je moet een deur door op de eerste verdieping en dan kom je meteen in een soort appartementencomplex. In mijn studio deed de lamp het niet in het slaap- en zitgedeelte, dus daar moest even voor gebeld worden. Dus gingen we maar weer even naar buiten, waar Viskof (die mij naar de studio had gebracht) liet zien waar het ’s avonds altijd gezellig is in het complex. Hij vertelde ook dat ik net een goed feestje voor de medewerkers had gemist de avond ervoor. Oh, en hij vertelde dat hij vandaag ook een smsje had gehad van Charlot (meisje van de NHTV, zij was vorig jaar stagiaire bij Front Office, ik volgde o.a. met haar het thema van het derde jaar). In dat smsje stond dat ik die dag zou aankomen en dat er maar even goed voor mij gezorgd moet worden ;). Later kwamen we de nachtbewaker Ali tegen dus daar hebben we mee gepraat en toen kwam de lamp fixer. Hij had alleen niet het goede bolletje bij zich, dus moest hij weer terug. Toen dat allemaal weer werkte, heeft Viskof mij het medewerkersrestaurant laten zien (Marhaba). Daar mag ik gewoon altijd eten, dus niet alleen wanneer ik werk, heel relaxed! Terug op mijn kamer, inmiddels was het 23:15, heb ik een douche genomen en daarna heb ik de brief gelezen die voor mij was klaar gelegd. Er stonden wat voordelen in en wat regels en een welkomstpraatje van mijn HR manager. Of ik morgen 8:00 uur naar het kantoor kon komen voor mijn introductie. Ik dacht: zo, dat is vroeg op mijn vrije dag. Ik zou namelijk woensdag pas beginnen. Maar goed, ik bekeek het positief: dan heb ik nog lekker wat aan mijn dag en kan ik rustig aan doen, van kamer verhuizen, Abu Dhabi verkennen, simkaart kopen, internet regelen, etc…